Zwierzę o trzech sercach.

Jest to mątwa. Jej serce centralne pompuje krew do mózgu oraz ciała. Pozostałe dwa serca są umieszczone pod skrzelami i są odpowiedzialne za odpowiednio szybki przepływ krwi przez narządy oddechowe.

Co łączy ryby i elektrownie?

Niektóre ryby, takie jak węgorz i strętwa wytwarzają prąd elektryczny.
Strętwa zamieszkuje południowoamerykańskie rzeki i osiąga dwa metry. Posiada ona pięć tysięcy wyjątkowych mięśni zwanych elektrocytami. Mięśnie te wytwarzają napięcie dochodzące nawet do 600 woltów. To pozwala rybom bronić się i polować. Strętwa wytwarza w wodzie pole elektryczne, które z kolei unieruchamia ofiarę na odległość.

Jak rośliny kontaktują się między sobą?

Służą im do tego niektóre substancje, takie jak: etylen, kwas salicylowy, kwas jasmonowy oraz terpeny. Te substancje są zarówno wydzielane, jak i odbierane w postaci gazowej przez szparki znajdujące się na dolnej powierzchni liści. Nawet małe stężenie tych substancji zapachowych przekazuje krótką informację chemiczną. Takie porozumiewanie się między roślinami tytoniowymi zarejestrował Ilya Raskin z Rutgers University w New Jersey. Gdy roślina została zaatakowana przez wirusy ostrzegała przed zagrożeniem sąsiednie rośliny za pomocą kwasu salicylowego. Wysłana informacja spowodowała, że zaalarmowane rośliny również wytworzyły kwas salicylowy. Natomiast o ataku na swe liście tytoń informuje korzenie używając do tego kwasu jasmonowego. W wyniku tego wytwarza się nikotyna w ilości 120 miligramów na każdy gram masy liści.

Jak szybki może być prąd?

Może na początek zastanówmy się czym jest prąd elektryczny. Otóż jest to ruch elektronów, który skutkuje wyrównaniem potencjałów elektrycznych. Prędkość prądu elektrycznego w przewodzie miedzianym wynosi zaledwie 1/6 mm/s! O wiele szybsza jest informacja o różnicy potencjałów poprzedzająca przepływ prądu. Osiąga ona prędkość zbliżoną do prędkości światła, czyli około 270 000 km/s.

Nurkowanie z klasą.

Według prawa Archimedesa: Na ciało zanurzone w cieczy działa siła wyporu równa ciężarowi cieczy wypartej przez to ciało.
Według tego prawa, aby nurkować bez użycia dodatkowej energii, ciało musi mieć ciężar właściwy, większy od ciężaru właściwego wody.

Z zasady tej korzystają perkozy, które przed zanurkowaniem wyciskają powietrze znajdujące się między piórami, dzięki czemu zwiększają gęstość ciała.

Inną zasadą kierują się zimorodki. Te z kolei ekstremalnie wykorzystują energię kinetyczną oraz szybkość. Wpadają one do wody z prędkością 40 km/h, po czym zanurzają się na głębokość 0,6 m. Ciało tych ptaków stawia niewielki opór wodzie. Tę zdolność zawdzięczają dużemu dziobowi i aerodynamicznej budowie.

Gdy nurkują po zdobycz, chwytają pod wodą swój cel, następnie obracają się i płyną ku górze poruszając skrzydłami. Cała ta czynność trwa zaledwie 3 sekundy! Zimorodki mają specjalną powiekę, którą przysłaniają oczy będąc pod wodą. Ptaki te są również agresywne i gotowe bronić swego terytorium łowieckiego, a także zdobyczy przed innymi.